Operatorzy i podmioty eksploatujące e-ładowarki masowo legalizują urządzenia
Pojemność bazy PERN w Debogórzu wzrośnie do 260 tys.m.sześc.
14 października 2020
Bardzo szybko zbliżamy się do poziomu 100 e-ładowarek – mówi Michał Baranowski, prezes Elocity.
14 października 2020
Operatorzy i podmioty eksploatujące stacje ładowania baterii pojazdów elektrycznych i hybrydowych potraktowali serio akcję Urzędu Dozoru Technicznego, ramach której informował o konieczności przeprowadzenia badań technicznych takich urządzeń. Groźba wysokich kar poskutkowała, bo liczba wniosków o certyfikację e-ładowarek znacznie wzrosła.
Zgodnie z ustawą o elektromobilności i paliwach alternatywnych stacje i punkty ładowania stanowiące element infrastruktury ładowania drogowego transportu publicznego pod względem eksploatacji, naprawy i modernizacji podlegają obowiązkowym badaniom technicznym przeprowadzanym przez inspektorów Urzędzie Dozoru Technicznego. Przeprowadza się je przed oddaniem stacji ładowania do eksploatacji oraz po naprawie lub modernizacji takiej stacji, w tym polegającej na zwiększeniu liczby punktów ładowania, lub zmiany miejsca zainstalowania punktu ładowania.
Okres przejściowy umożliwiający eksploatowanie stacji i punktów ładowania bez certyfikacji przez UDT, przewidziany w ustawie o elektromobilności i paliwach alternatywnych minął 30 lipca br. Oznacza to, że jeśli któryś z operatorów lub podmiotów eksploatujących stacje i punkty ładowania nie dostosował ich do wymagań i nie złożył w UDT wniosku o przeprowadzenie badania technicznego, nie mogą one być dalej eksploatowane i powinny być wyłączone z użytkowania. Pod koniec sierpnia UDT ruszył z akcją informacyjną, w której przypominał o obowiązkowych badaniach, i przestrzegał przed konsekwencjami dalszego użytkowania stacji bez certyfikacji. Zgodnie z art. 45 ust. 1 punkt 4 ustawy kara wynosi od 1000 zł do nawet 100 000 zł. Straszak najwyraźniej zadziałał.
– „Potwierdzam, że działania podjęte ze strony UDT w zakresie obowiązku badań stacji ładowania i rejestracji ich w EIPA, przynoszą zauważalny efekt. Do naszych oddziałów wpływa dużo więcej wniosków. Na dzień dzisiejszy UDT nie ukarał żadnego z operatorów lub podmiotów eksploatujących stacje” – mówi Maciej Zagrobelny, rzecznik prasowy Urzędu Dozoru Technicznego.
Do prowadzonej przez UDT Ewidencji Infrastruktury Paliw Alternatywnych na koniec września br. zostało zgłoszonych 880 ogólnodostępnych urządzeń, z czego 861 to ładowarki baterii pojazdów w pełni elektrycznych (BEV) i hybryd plug-in (PHEV), a 19 z nich to stacje napełniania gazem CNG lub LNG. W EIPA należy rejestrować wyłącznie stacje, które są dostępne na zasadach równoprawnego traktowania dla każdego posiadacza samochodu, więc tej obowiązkowej rejestracji nie podlegają urządzenia zamontowane na parkingach hoteli, czy biurowców, udostępnianie ich klientom. Szacuje się, że takich e-ładowarek może być drugie tyle, co oznacza, że publiczna infrastruktura dla e-mobility liczy ok. 1500 stacji (według Polskiego Stowarzyszenia Paliw Alternatywnych na koniec sierpnia było 1253 ładowarek).
Widać, że spora część działających w Polsce stacji ładowania pojazdów nie została zgłoszona do badania technicznego. Ile? Nie wiadomo. UDT w ostatnich miesiącach „czyścił” EIPA z urządzeń niespełniających kryterium ogólnodostępności. We wrześniu ze statystyk ubyło 115 punktów ładowania, w sierpniu 182. W efekcie z bazy zniknęło ok. 150 urządzeń (jedna ładowarka ma średnio dwa punkty). Można zakładać, że wszystkie urządzenia zgłoszone przez operatorów do EIPA, również zostały zgłoszone do badania technicznego. Zidentyfikowanych jest więc ok. 1000 stacji. Do przebadania jest nawet 250-500 stacji.
Liczba urządzeń dopuszczonych oficjalnie do użytkowania z rośnie z miesiąca na miesiąc. Na koniec I półrocza 2020 r. badanie wstępne przeszło 259 urządzenia, miesiąc później dopuszczonych było już 484, na koniec sierpnia wzrosła do 552, a na koniec września było ich 656. Ale oznaczałoby to także, że 224 stacje znajdujące się EIPA nie mają badania technicznego.
„Jeśli chodzi o liczbę stacji zarejestrowanych w EIPA do przebadanych, to różnica wynika również z tego, że stacje rejestrowane są w EIPA jeszcze przed zgłoszeniem do badania. Wymagamy w opisie technicznym stacji podania m.in. identyfikatora nadanego w EIPA. Część z tych stacji ma w rejestrze (i na mapie) status „nieczynna”. Rozważamy również dokonanie zmian w systemie, tak aby stacje, które zostały dopuszczone do eksploatacji były specjalnie oznaczone” – wyjaśnia Maciej Zagrobelny.
