W sobotę na PGE Narodowym popracują przydomowe wiatraki
PGNiG OD podpisało umowę z Enervigo
8 października 2021
Columbus obejmie 55 proc. akcji Votum Energy
8 października 2021
W sobotę (16 października), podczas finału na PGE Narodowym w Warszawie, wyłoniony zotanie zwycięzca konkursu „Wielkie Wyzwanie: Energia”. W rywalizacji weźmie udział 10 zespołów konstruktorskich z całego kraju, widzowie będą mogli śledzić ich prace on-line. Zwycięzca otrzyma 1 mln zł. Organizatorem konkursu jest Narodowe Centrum Badań i Rozwoju (NCBR).
„Trzeba sobie uświadomić, że tego jeszcze nikt w Polsce nie robił. Eksperyment technologiczny, prowadzony w duchu rywalizacji sportowej, ma doprowadzić do wyłonienia najbardziej wydajnych rozwiązań w zakresie mikroinstalacji wiatrowych do zastosowań indywidualnych. Zespoły konstruktorskie, rekrutujące się spośród pasjonatów energetyki odnawialnej, pracowały nad swoimi prototypami niemal dwa lata. Nagroda, owszem, działa dopingująco, ale to nie jest jedyna motywacja. Do „Wielkiego Wyzwania: Energia” zgłaszali się ludzie, którzy dostrzegają intensywny rozwój energetyki prosumenckiej, widząc w tym procesie przestrzeń dla niedużych turbin wiatrowych i dla siebie jako ich konstruktorów“ – mówi Wojciech Kamieniecki, dyrektor NCBR.
Obecnie w grze pozostało kilkadziesiąt zespołów. Rywalizacja półfinałowa, która rozegra się w piątek, 15 października, na PGE Narodowym, wyłoni 10 finalistów.
Przed uczestnikami „Wielkiego Wyzwania: Energia” postawiono konkretny problem badawczy. Zadanie polega na przetworzeniu w najbardziej efektywny sposób energii wiatru o niewielkich, charakterystycznych dla Polski prędkościach, w energię elektryczną – z wykorzystaniem opcjonalnej możliwości magazynowania energii. Technologie opracowywane w projekcie Narodowego Centrum Badań i Rozwoju mają szansę sprawdzić się w różnych miejscach: nie tylko w naszych domach, ale też np. w budynkach użyteczności publicznej, ośrodkach agroturystycznych, schroniskach górskich, przejściach podziemnych czy tunelach kolejowych. Przedsięwzięcie NCBR pomoże tym samym promować energetykę wykorzystującą odnawialne źródła energii w wielu aspektach naszego życia.
Konstruktorzy zaprezentują działanie urządzeń do zastosowań indywidualnych, zdolnych do przekształcania energii wiatru na energię elektryczną oraz jej magazynowania (wymóg fakultatywny) i oddawania w jak najefektywniejszy sposób. Prototypy muszą nie mogą być większe od sześcianu o długości boku równej 2 metry, a waga nie powinna przekraczać 200 kilogramów. Instalacje muszą się charakteryzować cichą pracą.
Małogabarytowe – przydomowe – elektrownie wiatrowe są w Polsce mało popularne. Z danych Polskiego Instytutu Ekonomicznego (PIE) wynika, że pod koniec 2019 roku na terenie naszego kraju funkcjonowały tylko 73 mikroinstalacje wiatrowe o łącznej mocy 0,385 MW. Na tym tle, w porównaniu z resztą świata, wypadamy mało imponująco. W 2018 roku w Chinach moc mikroturbin wiatrowych sięgnęła 537 MW. W tym samym czasie w USA i w Wielkiej Brytanii odnotowano moc na poziomie 150 MW. Instytut ocenia, że ten rok będzie właśnie należał do mikroenergetyki wiatrowej. Czytaj więcej: Według PIE rok 2021 będzie należeć do małego wiatru
Jak uważa NCBR, głównymi argumentami „za” posiadaniem małej elektrowni wiatrowej jest oczywiście dostęp do darmowego prądu oraz pozytywny wpływ na środowisko. Instalacja podczas pracy nie emituje dwutlenku węgla oraz innych zanieczyszczeń. Dla prywatnych inwestorów jest to także możliwość na uniezależnienie się energetyczne w miejscach, w których występują częste braki w dostawie prądu. A w razie nadmiaru wyprodukowanej energii, użytkownik instalacji może sprzedać swoją nadwyżkę lub magazynować ją w celu wykorzystania podczas mniej wietrznych dni w ciągu roku.
Prawo, w przypadku turbiny wiatrowej zamocowanej bezpośrednio do konstrukcji nośnej budynku, nie nakazuje zdobycia dodatkowego zezwolenia. Podobnie jest, jeżeli chodzi o produkcję energii elektrycznej na własny użytek. Dopiero, jeśli w planach jest postawienie masztu elektrowni wiatrowej na oddzielnym fundamencie, należy upewnić się, że nie wystaje on trzy metry ponad dach naszego domu. Jeżeli wysokość konstrukcji przekroczy ten poziom, elektrownia wiatrowa traktowana jest wtedy jako obiekt budowlany. W takiej sytuacji trzeba uzyskać stosowne pozwolenia na jej budowę oraz użytkowanie. Przydomowe wiatraki nie podlegają jednak pod „ustawę odległościową”, która zahamowała rozwój dużych elektrowni wiatrowych w Polsce chodzi o znaną zasadę 10H.
NCBR ocenia, że budowa turbiny o mocy 500W może posłużyć jako dodatkowe źródło prądu, którym można zasilić np. pompę w oczku wodnym lub bramę wjazdową na posesję. Większa turbina o mocy 1 kW pomoże m.in. w ogrzewaniu ciepłej wody użytkowej. Instalacja o mocy 2 kW wystarczy na zaspokojenie potrzeb standardowego domku letniskowego, elektrownia 5 kW obsłuży drobny sprzęt AGD, oświetli dom i podgrzeje wodę, a także wesprze instalację centralnego ogrzewania. Ostatnia z wymienionych turbin wiatrowych jest najwydajniejszą ze stosowanych do użytku indywidualnego, ale także i najdroższą w budowie. Obecnie, za taki wiatrak, wyposażony w pięć akumulatorów zapłacimy ok. 40 tys. zł. Zdecydowanie tańsza będzie konstrukcja przydomowej elektrowni wiatrowej o mocy 3 kW, której budowa tylko nieznacznie przekroczy kwotę 20 tys. zł.
rb
