Ceny węgla uzależnione od produkcji energii z OZE
KGHM zmierza w stronę odnawialnych źródeł energii
24 czerwca 2019
KGHM zdecydował o emisji obligacji
25 czerwca 2019
Najistotniejszymi przyczynami spadków cen węgla energetycznego są: gwałtowny wzrost cen uprawnień do emisji CO2, relatywnie niskie ceny gazu ziemnego oraz wysokie stany zapasów węgla energetycznego, połączone z niskimi wolumenami obrotów głównie na rynku bieżącym – piszą – w swojej analizie, dotyczącej przewidywanych zmian cen węgla i ich wpływu na polski sektor energetyki i ciepłownictwa – autorzy z Instytutu Staszica.
Jak czytamy „dwa pierwsze czynniki przyśpieszyły obserwowany w UE proces wypierania generacji energii elektrycznej produkowanej w blokach węglowych przez energię wytwarzaną w instalacjach zasilanych LNG oraz z OZE.” Warto przypomnieć, że ceny uprawnień emisji CO2 wzrosły od poniżej 10 euro za tonę na początku 2018 r. (rynek wtórny) do nawet ponad 25 euro/t teraz. Podczas ostatniej aukcji EEX Polska sprzedała 4.428.00 uprawnień do emisji CO2 na giełdzie EEX po 24,98 euro/EUA. Czytaj więcej: Lekki wzrost ceny uprawnień EUA
„Spadek wartości cen węgla energetycznego z poziomu ponad 100 USD/t do obecnej wartości 47 USD/t (17.06.2019 r.) dotyczy cen na rynku bieżącym, jednakże znikoma ilość transakcji zmniejsza wiarygodność aktualnie obserwowanych poziomów cenowych. Aktualnie różnice w cenach pomiędzy kontraktami na rok 2020 a cenami na rynku bieżącym osiągnęły poziom 16 USD/t, co w pewnym sensie odzwierciedla oczekiwanie rynku, iż ceny węgla energetycznego w 2020 roku powinny wyraźnie przekroczyć 60 USD/t. Notowania terminowe na lata następne są jeszcze wyższe i oscylują wokół poziomu 70 USD/t. Ponadto liczące się na świecie ośrodki analityczne są zdania, że jakkolwiek ceny węgla energetycznego osiągnęły w roku 2018 swoje kilkuletnie maksimum, tak w perspektywie najbliższych lat należy liczyć się poziomami cenowymi, które w naszych warunkach mogą osiągnąć 70 – 80 USD/t” – piszą autorzy publikacji
Jak wynika z publikacji, analizy cen węgla pokazują, iż w najbliższych miesiącach powinien nastąpić ich wzrost na rynkach europejskich.
„Gdyż do 2023 r. Według Międzynarodowej Agencji Energii zapotrzebowanie na węgiel na świecie pozostanie na stałym poziomie. Sytuacja na rynku węgla koksowego (typ Hard, FOB Australia) jest stabilna, a poziomy cenowe są zbliżone do wartości z II kwartału 2018 r. wg S&P Global Platts” – czytamy.
W raporcie czytamy, że zmienność, która jest cechą charakterystyczną dla rynku towarowego, wyraźnie uwidacznia się w sytuacji cenowej na rynku węgla w ostatnich 12 miesiącach.
„Jest to zjawiskiem negatywnym dla spółek, których główny koszt stanowi zakup paliwa. Takimi spółkami są firmy energetyczne i ciepłownicze w Polsce, stąd posiadanie długoterminowych umów na dostawy węgla pozwalają na zaplanowanie kosztów i stabilizację w dostawach energii czy ciepła. Trwający obecnie od ośmiu miesięcy trend spadkowy na cenach węgla energetycznego nastąpił po najwyższym od kilku poprzednich lat maksimum, przypadającym na IV kwartał ubiegłego roku. Notowania bieżące CIF ARA według S&P Global Platts spadły od tego czasu o przeszło połowę, schodząc w ostatnim tygodniu poniżej psychologicznego poziomu 50 USD/t.” – czytamy.
Międzynarodowa Agencja Energii prognozuje, że popyt na węgiel do produkcji energii wzrośnie z 6,5 mld ton teraz do 7,2 mld ton w 2035 r, „co w połączeniu z rosnącym wolumenem eksportu węgla, przekraczającym ponad 1 mld ton w roku ubiegłym, wskazują na możliwe wzrosty cen”.
„Nieco odmiennie przedstawia się sytuacja na rynku węgla koksowego. Zapotrzebowanie na węgiel koksowy cechuje się mniejszą zmiennością od węgla energetycznego i w większej mierze zależy od rozwoju gospodarczego i inwestycji na świecie. Aktualne poziomy notowań węgla typu Hard (FOB Australia) są zbliżone do obserwowanych w drugim kwartale 2018 roku i zarazem o kilkanaście procent niższe od ubiegłorocznych maksimów, przypadających również na czwarty kwartał. Węgiel typu Semi Soft notowany jest aktualnie o około 1/3 poniżej ubiegłorocznych szczytów, przy czym bardziej dynamiczny spadek jego notowań w dużym stopniu należy wiązać z gwałtowną przeceną węgla energetycznego, pogorszeniem perspektyw globalnego wzrostu gospodarczego (recesyjne sygnały docierające z niektórych gospodarek europejskich oraz częściowo z USA), a w szczególności z kondycji gospodarki chińskiej” – piszą autorzy raportu Instytutu Staszica.
