Forum Energii widzi konieczność rozmów z KE w sprawie OZE

Węgiel wciąż dużo znaczy w produkcji energii, ale jego udział spada

17 marca 2020

Japoński zwrot w kierunku wodoru

17 marca 2020

Redakcja

Kategorie

Tagi

W związku z małym prawdopodobieństwem spełnienia przez Polskę celu 15 proc. udziału energii ze źródeł odnawialnych (OZE) w końcowym zużyciu energii brutto w 2020 r., kluczowe będą rozmowy z Komisją Europejską w 2021 r., a ich celem powinno być przekonanie Komisji, że kraj na trwałe wszedł na ścieżkę realnego wspierania odnawialnych źródeł energii – wynika z opinii opublikowanej przez Forum Energii.

„Osiągnięcie celu 15 proc. OZE w miksie energetycznym [w 2020 r.], jeśli nie nastąpi przypadkowy zbieg okoliczności, wydaje się nierealne” – czytamy w materiale.

W 2018 roku udział ten wynosił jedynie 11,3 proc.. Zdaniem autorów, efekty aukcji OZE organizowanych w latach 2018-2020 nie wystarczą do nadrobienia tej luki, tym bardziej że większość nowych instalacji powstanie już po 2020 r.

„W negocjacjach z Komisją Europejską kluczowy stanie się więc rok 2021, w którym musimy przekonać Brukselę, że nasz kraj na trwałe wszedł na ścieżkę realnego wspierania odnawialnych źródeł energii, a widoczne od 2018 r. przyspieszenie w rozwoju OZE będzie kontynuowane. Polska powinna udowodnić, że choć nie osiągnęliśmy progu na rok 2020, chcemy mieć konstruktywny udział w realizacji unijnego celu na rok 2030. Takie podejście z pewnością spotka się z pozytywną reakcją KE i może pomóc uniknąć kar, jeśli rzeczywiście efekty będą widoczne. W przeciwnym wypadku, Polska będzie narażona na szereg konsekwencji” – czytamy dalej.

Formalna część procesu oceny realizacji celu OZE oraz decyzji KE na temat ewentualnych konsekwencji rozpocznie się w 2022 r., jednak nieformalny proces oceny rozpocznie się jednak dużo szybciej.

„I właśnie dlatego, jeśli istnieje ryzyko, że dane państwo nie zrealizuje swojego celu, kluczowe będzie prowadzenie dialogu z Komisją Europejską już w 2021 roku, czyli przed publikacją oficjalnych danych. Jak już wspomniano, wiele wskazuje na to, że dialog ten będzie odbywać się w kontekście realizacji drugiego z unijnych celów OZE, czyli poziomu 32 proc. na rok 2030. Dlaczego? Po pierwsze, zobowiązania krajowe na 2020 rok są punktami wyjścia dla każdego państwa członkowskiego przy realizacji swojej kontrybucji do osiągnięcia ww. unijnego celu OZE. Dodatkowo, od dnia 1 stycznia 2021 będą one stanowiły minimalny dopuszczalny poziom udziału energii odnawialnej w każdym państwie członkowskim” – wyjaśniono.

Dyrektywa OZE nie wskazuje sankcji za brak realizacji celu na rok 2020, a KE nie planuje publikacji żadnych wytycznych dotyczących ścieżki postępowania w takim przypadku. Z ogólnych zasad traktatów UE, które dotyczą niezrealizowania obowiązków wynikających z unijnego prawa, wynika, że Komisja Europejska może rozpocząć procedurę skierowaną wobec każdego państwa, które nie zrealizuje swojego zobowiązania. Głównym celem będzie ustalenie planu realizacji środków naprawczych oraz ich pilna implementacja. W najbardziej negatywnym scenariuszu państwa mogą zostać obłożone karami finansowymi, lecz jest to odległa perspektywa.

Możliwe są jednak inne negatywne skutki:

– ryzyko poniesienia kosztów transferów statystycznych,

– ryzyko wpłat do unijnego mechanizmu finansowania energii z OZE,

– ryzyko trudniejszej realizacji celu na rok 2030.

„W przypadku braku współpracy ze strony państwa członkowskiego, widmo kar finansowych jest silnym instrumentem mobilizowania ich do wdrożenia prawa unijnego i realizowania wynikających z tego obowiązków. Komisja Europejska jako ostateczność uruchamia taką procedurę przede wszystkim w sytuacji, gdy państwo nie wykazuje dobrej woli, popartej konkretnym planem wdrażanych działań naprawczych” – podsumowano w opinii.

(ISBnews)