Wodór kluczowy w zmniejszaniu emisji CO2

Elektrobudowa zwalnia pracowników

7 kwietnia 2020

Nissan był w I kw. 2020 r. najchętniej kupowanym elektrykiem

7 kwietnia 2020

Redakcja

Kategorie

Tagi

Źródło: Toyota

Szerokie zastosowanie technologii wodorowych oraz wodoru opartego na odnawialnych źródłach energii może obniżyć do 2050 r. światową emisję CO2 o jedną trzecią – wynika z raportu „Hydrogen Economy Outlook” opracowanego przez Bloomberg New Energy Finance (BNEF)

„Wodór ma potencjał, by stać się paliwem, które będzie zasilać czystą gospodarkę. W nadchodzących latach będzie można go tanio produkować z energii słonecznej i wiatrowej, i przez długie miesiące magazynować pod ziemią, a następnie przesyłać na żądanie rurociągami do odbiorców. Takim paliwem będą mogły się posługiwać bardzo różne branże, w tym statki morskie czy huty” – powiedział Kobad Bhavnagri, główny autor raportu oraz dyrektor do spraw dekarbonizacji przemysłu BNEF.

Z podsumowania raportu, wynika, że dzięki wodorowi będzie możliwość zdekarbonizowania branż, które są bardzo zależne od paliw kopalnych jak hutnictwo, ciężki transport drogowy i morski czy produkcja cementu. Malejące koszty produkcji wodoru przy użyciu energii wiatrowej i słonecznej powodują, że wodór staje się obiecującą ścieżką cięcia emisji gazów cieplarnianych w tych sektorach.

„Jeśli wprowadzi się czysty wodór do masowego wykorzystania w przemyśle, będzie można przy zaskakująco niskich kosztach zdekarbonizować wiele sektorów przemysłu, które w tej chwili są bardzo uzależnione od paliw kopalnych” – podkreśla Bhavnagri.

Zrównoważoną, bezemisyjną metodą produkcji wodoru jest elektroliza wody, w której wodór jest oddzielany od tlenu przy pomocy elektryczności generowanej z OZE. Koszty technologii elektrolizy spadły przez ostatnie lata o 40 proc. Prognozuje się, że ich koszty będą sukcesywnie maleć.

Jak podają autorzy raportu, aby wodór mógł być powszechnie wykorzystywany potrzebne są szeroko zakrojone, skoordynowane inwestycje, na przykład 3-4 razy większa infrastruktura magazynowania wodoru. Byłaby ona niezbędna, jeśli chciałoby się zapewnić ten sam poziom bezpieczeństwa energetycznego, co w przypadku gazu ziemnego. Koszty budowy takiej infrastruktury wyniosłyby około 637 mld. USD do 2050 r.

„Branża wodorowa jest obecnie niewielka, dlatego koszty jej funkcjonowania są relatywnie wysokie. Ale potencjał ich radykalnego obniżenia jest bardzo duży, jeśli władze publiczne włączą się w budowę łańcucha dostaw. Potrzebna jest koordynacja na poziomie polityki rządowej, stworzenie odpowiednich warunków dla prywatnych inwestycji i dotacji na poziomie około 150 mld USD w ciągu następnej dekady. Kwota ta, tak naprawdę nie jest duża – rządy na całym świecie przeznaczają każdego roku ponad dwa razy więcej na dotacje do paliw kopalnych” – kontynuuje Bhavnagri.

Czytaj także: Japoński zwrot w kierunku wodoru

„Wodór jest bardzo obiecujący, bo może być stosowany w wielu różnych gałęziach gospodarki. Energia odnawialna stworzyła podwaliny dla bezemisyjnej energetyki. Ale żeby świat mógł osiągnąć cel bezemisyjności netto do 2050 roku, inwestycje nie mogą się ograniczać do elektryczności. Potrzebujemy także bezemisyjnych paliw, a tę rolę może pełnić wodór” – dodał główny autor raportu

Czytaj także: O zeroemisyjnym transporcie mówi Janusz Kowalski, wiceminister aktywów państwowych