PSE planują zainwestować prawie 36 mld zł w rozwój sieci
Prezes PGE: Należy przyspieszyć rozwój OZE
14 marca 2022
Tauron szacuje stratę netto za IV kw. na 112 mln zł
15 marca 2022
Polskie Sieci Elektroenergetyczne (PSE) zakładają, że nakłady na inwestycje przewidziane w projekcie „Plan rozwoju w zakresie zaspokojenia obecnego i przyszłego zapotrzebowania na energię elektryczną na lata 2023-2032” (Planie Rozwoju Sieci Przesyłowej, PRSP) wyniosą 35,7 mld zł, łącznie z zadaniami kontynuowanymi z PRSP 2021-2030 a ich realizacja potrwa do 2036 r. Wśród planowanych zadań jest m.in. budowa połączenia północ-południe w technologii najwyższych napięć prądu stałego (HVDC) oraz budowa źródeł wytwórczych przez PSE. Konsultacje projektu trwają do 4 kwietnia 2022 r.
„Plan przynosi pierwszą dużą rewolucję technologiczną zgodną ze wzorcami pochodzącymi z bardzo rozwiniętych systemów elektroenergetycznych z dużym udziałem OZE w miksie wytwórczym. Jest nią budowa linii HVDC łączącej 2 wyraźnie zarysowujące się obszary Polski – północ i południe. Celem tej inwestycji jest umożliwienie przesłania wymaganych przez zlokalizowany na południu Polski przemysł energii wytworzonej w lądowych i morskich źródłach wiatrowych zgromadzonych na północy kraju. Alternatywą wobec tego przedsięwzięcia byłaby rozbudowa linii AC, niemniej okupioną istotnymi i kosztownymi ograniczeniami” – napisał Eryk Kłossowski, prezes PSE we wprowadzeniu do projektu.
Drugą ważną zmianą w podejściu do długoterminowego planowania pracy systemu elektroenergetycznego jest propozycja budowy przez operatora systemu przesyłowego zasobów wytwórczych. Mogłyby być one wykorzystywane na potrzeby interwencyjne lub w celu poprawy warunków funkcjonowania sieci elektroenergetycznej w sytuacjach, gdy zbiór jednostek wytwórczych dostępnych dla operatora do redysponowania nie jest wystarczający. Na potrzeby planu nakłady inwestycyjne na takie źródło określono dla jednostki cieplnej o mocy ok. 500 MW.
Projekt przewiduje inwestycje o łącznej wartości 35,7 mld zł, które mają zostać zrealizowane do 2036 r., w tym:
– inwestycje sieciowe ujęte w PRSP 2021-2030 i kontynuowane w projekcie PRSP 2023-2032 – 14,1 mld zł,
– nowe inwestycje sieciowe wynikające z uwarunkowań systemowych – 16,3 mld zł,
– teleinformatyka, budynki i budowle, zakup gotowych dóbr inwestycyjnych – 1,3 mld zł,
– zasilanie podstacji kolei dużych prędkości w ramach budowy CPK – 0,4 mld zł,
– zasilanie nowych odbiorców w specjalnych strefach ekonomicznych – 1,9 mld zł,
– interwencyjne zasoby mocy – 1,3 mld zł,
– synchroniczne urządzenia do kompensacji mocy biernej – 0,4 mld zł.
Podstawą założeń do rozwoju otoczenia sieci przesyłowej są obowiązujące dokumenty strategiczne, w szczególności: Krajowy Planu na Rzecz Energii i Klimatu, Polityka Energetyczna Polski, Program Polskiej Energetyki Jądrowej, ustawa o promowaniu wytwarzania energii w morskich elektrowniach wiatrowych.
„W perspektywie najbliższych 10 lat elektrownie fotowoltaiczne oraz elektrownie wiatrowe mogą rozwijać się szybciej niż to wynika z dokumentów strategicznych. W 2032 roku polska sieć przesyłowa powinna pozwolić na osiągniecie poziomu 50 proc. udziału generacji OZE w zużyciu energii elektrycznej netto, bez znaczących ograniczeń w wydawaniu warunków przyłączenia do sieci dla lokalizacji nowych źródeł OZE, wynikających z aktualnych wniosków o określenie warunków przyłączenia. Sieć przesyłowa powinna umożliwiać dalszy wzrost udziału OZE (ponad ww. 50%) w odpowiednich lokalizacjach z punktu widzenia technicznych uwarunkowań pracy sieci oraz możliwości rozwoju infrastruktury sieciowej” – czytamy w projekcie PSE.
PSE zakłada, że będzie postępować transformacja oraz łączenie sektorów – wzrost zapotrzebowania na energię elektryczną netto bazowo może wynosić 1,7 proc. średniorocznie, a wzrost zapotrzebowania na moc szczytową 2,5 proc. Niemniej jednak sieć przesyłowa powinna być gotowa na szybszy wzrost i w 2032 roku pozwolić na przesyłanie energii w celu pokrycia ponad 200 TWh rocznego zużycia energii elektrycznej netto i nawet 35 GW szczytowego zapotrzebowania na moc.
Jednocześnie przyjęto, że sieć przesyłowa powinna:
– umożliwiać przyłączenie nowych wielkich odbiorców energii lokalizowanych w specjalnych strefach ekonomicznych o łącznym dodatkowym zapotrzebowaniu na moc rzędu 4 GW oraz ewentualnych źródeł energii towarzyszących tym odbiorcom;
– umożliwiać przyłączenie nowych magazynów energii oraz instalacji P2P w odpowiednich lokalizacjach z punktu widzenia technicznych uwarunkowań pracy sieci oraz możliwości rozwoju infrastruktury sieciowej;
– posiadać zdolności do obsłużenia samowystarczalnego pod względem generacji systemu elektroenergetycznego oraz do prowadzenia swobodnej wymiany handlowej i technicznej z innymi systemami. Inwestycje w sieć przesyłową powinny wspierać optymalizację wykorzystania istniejących oraz budowanych obecnie połączeń transgranicznych zapewniającą możliwość istotnego udziału tych połączeń w bilansie mocy i energii w KSE. Projekty nowych połączeń transgranicznych mogą być inicjowane tylko w oparciu o jednoznacznie wykazane, wielowymiarowe korzyści, w stosunku do których istnieje konsensus wśród interesariuszy;
– umożliwiać przyłączenie i wyprowadzenie mocy z elektrowni jądrowej w lokalizacji aktualnie preferowanej przez spółkę Polskie Elektrownie Jądrowe;
– posiadać możliwości dalszego rozwoju, odpowiadającego zmianie otoczenia w długoterminowej perspektywie czasowej, w tym lokalizacji nowych elektrowni jądrowych oraz postępowi transformacji.
„Rozwój sieci przesyłowej nie może prowadzić do szokowego wzrostu taryf przesyłowych oraz powinien minimalizować ryzyko powstawania kosztów osieroconych. Wzrost taryf przesyłowych powinien wynikać z uzasadnionych nakładów i kosztów transformacji” – czytamy.
W projekcie PSE przyjęły następującą strukturę mocy zainstalowanej netto na 2032 r.: 11 313 MW w elektrowniach węglowych (4 489 MW na węglu brunatnym, 6 824 na węglu kamiennym), 13 885 MW w fotowoltaice, 10 900 MW w morskiej energetyce wiatrowej, 10 806 MW w lądowej energetyce wiatrowej, 8 078 MW w elektrociepłowniach zawodowych i przemysłowych, 8 966 w elektrowniach gazowych, 1 071 MW w jednostkach opalanych biomasą i 2 357 MW w elektrowniach wodnych, w tym 1 022 w elektrowniach przepływowych oraz 1 335 w szczytowo-pompowych. Założono też 2 957 MW źródeł rezerwowych na węglu brunatnym lub nowe wielkoskalowe magazyny energii oraz 6 378 MW analogicznie w źródłach na węglu kamiennym lub magazynach.
(ISBnews)
