PEP 2040: Zostanie zbudowany niemal nowy system elektroenergetyczny
Tauron przeanalizuje przejęcie CEZ Chorzów
10 marca 2021
Fotowoltaika zasili krośnieńskie usługi komunalne
11 marca 2021
W perspektywie do 2040 r. zostanie zbudowany niemal nowy system elektroenergetyczny, który ma opierać się na źródłach nisko i zero-emisyjnych – czytamy w opublikowanej przez rząd „Polityce Energetycznej Polski do 2040”.
Zgodnie z założeniami PEP 2040, Polska będzie dążyć do możliwości pokrycia zapotrzebowania na moc własnymi zasobami. Nadal istotnym elementem bezpieczeństwa energetycznego naszego kraju pozostanie węgiel, ale wzrost popytu będzie pokrywany przez źródła inne niż konwencjonalne moce węglowe.
Udział węgla w strukturze zużycia energii osiągnie nie więcej niż 56% w 2030 r., a przy podwyższonych cenach uprawnień do emisji CO2 może spaść nawet do poziomu 37,5%.
Coraz większą rolę odgrywać będą OZE – ich poziom w strukturze krajowego zużycia energii elektrycznej netto wyniesie nie mniej niż 32% w 2030 r. w wyniki rozwoju fotowoltaiki i morskich farm wiatrowych.
„Dla osiągnięcia takiego poziomu OZE w bilansie, niezbędny jest rozwój infrastruktury sieciowej, technologii magazynowania energii, a także rozbudowa jednostek gazowych jako mocy regulacyjnych” – czytamy w PEP 2040.
Rok 2033 r. ma być początkiem dla energetyki jądrowej, a łącznie ma powstać 6 bloków jądrowych o mocy całkowitej 6-9 GW.
Jak wynika z wyliczeń w PEP 2040, koszt transformacji energetycznej w latach 2021–2040 może sięgnąć ok. 1 600 mld zł. W części paliwowoenergetycznej inwestycje sięgną ok. 867-890 mld zł, a prognozowane nakłady w części wytwarzania energii elektrycznej ok. 320-342 mld zł, z czego ok. 80% zostanie przeznaczonych na moce bezemisyjne tj. OZE i energetykę jądrową.
Na krajową transformację energetyczno-klimatyczną do 2030 r. skierowanych zostanie ok. 260 mld zł, ze środków unijnych i krajowych w ramach różnych mechanizmów, m.in.:
Polityki Spójności – ok. 79 mld zł;
Instrumentu na rzecz Odbudowy i Zwiększania Odporności – ok. 97,8 mld zł;
Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji – alokacja dla Polski ok. 15,6 mld zł;
ReactEU – ok. 1,8 mld zł;
pozostałych instrumentów (np. programy priorytetowe NFOŚiGW oraz środki Wspólnej Polityki Rolnej) – ok. 20 mld zł.
nowych instrumentów, które będą wspierać transformację systemu energetycznego w Polsce, np. Funduszu Modernizacyjnym oraz krajowym funduszu celowym, zasilanym środkami ze sprzedaży uprawnień do emisji CO2 tj. Funduszu Transformacji Energetyki (dla którego wstępne szacunki wskazują na ponad 47,6 mld zł).
Zgodnie z założeniami polityka ta ma opierać się na 3 filarach:
- sprawiedliwej transformacji – czyli zapewnieniu nowych możliwości rozwoju regionom najbardziej dotkniętym negatywnymi skutkami przekształceń w związku z niskoemisyjną transformacją energetyczną. Działania związane z transformacją rejonów węglowych będą wspierane środkami w wysokości ok. 60 mld zł.
- zeroemisyjnym systemie energetycznym – czyli zmniejszeniu emisyjności sektora energetycznego poprzez wdrożenie energetyki jądrowej i energetyki wiatrowej na morzu, zwiększenie roli energetyki rozproszonej i obywatelskiej, ale także dzięki zaangażowaniu energetyki przemysłowej, przy jednoczesnym zapewnieniu bezpieczeństwa energetycznego poprzez przejściowe stosowanie technologii energetycznej opartych m.in. na paliwach gazowych;
- dobrej jakości powietrzu – czyli m.in. odchodzeniu od paliw kopalnych; dzięki inwestycjom w transformację sektora ciepłowniczego (systemowego i indywidualnego), elektryfikację transportu
Zgodnie z PEP 2040, popyt na węgiel kamienny będzie pokrywany zasobami własnymi, a relacja import– eksport będzie miała charakter uzupełniający. Rola tego surowca ulegnie ograniczeniu.
„W czasie ewolucyjnej transformacji polskiego sektora energetycznego niezbędne jest zapewnienie przez polski sektor górnictwa pewnych dostaw węgla kamiennego po konkurencyjnych cenach. Z tego względu konieczne jest zapewnienie rentowności sektora oraz racjonalna eksploatacja, wykorzystanie i dystrybucja surowca” – czytamy w publikacji.
Zapotrzebowanie na węgiel brunatny będzie pokrywane przez zasoby krajowe, w niewielkiej odległości od miejsca wykorzystania. Złoża perspektywiczne (Złoczew i Ościsłowo), ze względu na swój strategiczny charakter, zostaną zabezpieczone, jednakże ich eksploatacja będzie zależna od decyzji inwestorów. Kluczową rolę w ich zagospodarowaniu odegrają ceny uprawnień do emisji CO2, warunki środowiskowe i rozwój nowych technologii.
Udział węgla w strukturze zużycia energii osiągnie nie więcej niż 56% w 2030 r., a przy podwyższonych cenach uprawnień do emisji CO2 może spaść nawet do poziomu 37,5%
Coraz większą rolę odgrywać będą źródła odnawialne – ich poziom w strukturze krajowego zużycia energii elektrycznej netto wyniesie nie mniej niż 32% w 2030 r., co umożliwi przede wszystkim rozwój fotowoltaiki oraz morskich farm wiatrowych, które ze względu na warunki ekonomiczne i techniczne mają największe perspektywy rozwoju.
Dla osiągnięcia takiego poziomu OZE w bilansie, niezbędny jest rozwój infrastruktury sieciowej, technologii magazynowania energii, a także rozbudowa jednostek gazowych jako mocy regulacyjnych.
W 2033 r. wdrożona zostanie energetyka jądrowa (łącznie powstanie 6 bloków jądrowych o mocy całkowitej 6-9 GW), która wzmocni podstawę systemu i wpłynie na redukcję emisji zanieczyszczeń z sektora. W 2033 r. uruchomiony zostanie pierwszy blok jądrowy o mocy 1-1,6 GW, kolejne będą uruchamiane co 2-3 lata – cały program jądrowy zakłada budowę 6 bloków do 2043 r.
Polska deklaruje osiągniecie co najmniej 23% udziału OZE w końcowym zużyciu energii brutto w 2030 r. (w elektroenergetyce – co najmniej 32% netto, w ciepłownictwie i chłodnictwie – przyrost 1,1 pkt proc. r/r., w transporcie – 14%).
„Mając na uwadze spodziewany rozwój technologiczny, szczególną rolę w realizacji celu OZE odegrają morskie farmy wiatrowe których rozwój jest strategiczną decyzją dotyczącą rozwoju kluczowych kompetencji w tym zakresie w Polsce pozwalających na rozwój gospodarczy. Przewidywany jest dalszy rozwój fotowoltaiki, której praca jest skorelowana z letnimi szczytami popytu na energię elektryczną a także lądowych farm wiatrowych, które wytwarzają energię elektryczną w podobnych przedziałach czasowych co morska energetyka wiatrowa. Przewiduje się do 2030 r. ok. 5-krotny wzrost liczby prosumentów i zwiększenie do 300 liczby obszarów zrównoważonych energetycznie na poziomie lokalnym” – czytamy w publikacji.
rb
