Rekompensaty dla sektorów energochłonnych wyniosą 1,74 mld zł w 2022r.
NFOŚiGW dofinansuje dwa projekty PV
4 października 2021
KGHM widzi zainteresowanie kupnem zagranicznych aktywów spółki
4 października 2021
Rekompensaty dla sektorów energochłonnych wyniosą 1 740, 25 mln zł w przyszłym roku i 32 398,36 mln zł do 2030 roku – wynika z oceny skutków regulacji (OSR) do projektu nowelizacji ustawy o systemie rekompensat dla sektorów i podsektorów energochłonnych. Po wdrożeniu do polskiego prawa nowych wytycznych Komisji Europejskiej na lata 2021-2030, prawo do rekompensat zachowa 110 podmiotów, utraci 120, a zyska 80 nowych.
Projekt noweli znajduje się na stronach Rządowego Centrum Legislacji (RCL). Został skierowany do uzgodnień i konsultacji, które mają potrwać 14 dni (uzgodnienia) i 21 dni (konsultacje).
Jej celem jest dostosowanie pomocy państwa dla sektorów energochłonnych do nowych wytycznych Komisji Europejskiej w sprawie niektórych środków pomocy państwa w kontekście systemu handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych po 2021 r.
Komisja Europejska uznała, że:
1) stosowanie produkcji referencyjnej oraz referencyjnego zużycia energii opartych na danych historycznych jest nieadekwatne dla zapewnienia wystarczającej ochrony przed ryzykiem ucieczki emisji;
2) jest konieczne określenie maksymalnej intensywności pomocy na poziomie 75 proc.;
3) w niektórych przypadkach intensywność pomocy w wysokości 75 proc. może być niewystarczająca do zapewnienia odpowiedniej ochrony przed ryzykiem ucieczki emisji Komisja Europejska dopuściła możliwość zwiększenia przyznania rekompensat do poziomu ograniczającego koszty pośrednie do poziomu 1,5 proc. wartości dodanej brutto przedsiębiorstwa (GVA);
4) brakuje dodatkowych zachęt powiązanych z systemem rekompensat, prowadzących do zintensyfikowania dekarbonizacji gospodarki. W szczególności Komisja Europejska zaleciła powiązanie rekompensat ze spełnieniem jednego z warunków wpływających na zmniejszenie emisji :
a) wdrożenie zaleceń zawartych w sprawozdaniu z audytu energetycznego przedsiębiorstwa tak, aby okres zwrotu z inwestycji wynikających z wdrożenia ww. zaleceń nie przekraczał 3 lat, a koszty tych inwestycji były proporcjonalne,
b) ograniczenie śladu węglowego zużycia energii elektrycznej tych podmiotów, aby pokryć co najmniej 30 proc. ich zużycia energii elektrycznej ze źródeł bezemisyjnych,
c) poniesienie nakładów finansowych, w wysokości nie mniejszej niż 50 proc. wartości rekompensat uzyskanych w poprzednim roku kalendarzowym, na przedsięwzięcia mające na celu ograniczenie emisji gazów cieplarnianych z instalacji poniżej mającego zastosowanie wskaźnika emisji bezpośrednich wykorzystywanego do przydziału bezpłatnych uprawnień w ramach unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji;
Komisja Europejska wykluczyła część sektorów, które mogły ubiegać się o rekompensaty, m.in. wydobywanie minerałów dla przemysłu chemicznego oraz do produkcji nawozów, produkcję nawozów i związków azotowych, obróbkę i usuwanie odpadów innych niż niebezpieczne, wytwarzanie i przetwarzania koksu – w zakresie produkcji paku i koksu pakowego, produkcję chemikaliów organicznych podstawowych pozostałych, rur, przewodów rurowych i profili drążonych bez szwu ze stali, produkcję przędzy bawełnianej, produkcję włókien chemicznych, górnictwo rud żelaza, działalność usługową wspomagającą pozostałe górnictwo i wydobywanie, produkcji tworzyw sztucznych.
Jednocześnie Komisja Europejska wskazała dodatkowo inne sektory, które mogą ubiegać się o rekompensaty: produkcję masy włóknistej, wytwarzanie i przetwarzanie produktów rafinacji ropy naftowej, produkcję pozostałych metali nieżelaznych, polietylen w formach podstawowych, odlewnictwo żelaza, podsektory w ramach sektora włókna szklanego, wodór oraz nieorganiczne związki tlenowe niemetali.
Z tego też względu planowana jest nowelizacja ustawy o rekompensatach.
Najistotniejsze zmiany, planowane w projekcie to:
1) zmiana formuły służącej do obliczania maksymalnej kwoty rekompensaty – zastąpienie produkcji referencyjnej i referencyjnego zużycia energii danymi rzeczywistymi z roku kalendarzowego, za który są przyznawane rekompensaty;
2) wprowadzenie możliwości zwiększenia pomocy tak, by ograniczyć kwotę kosztów pośrednich pokrywanych na poziomie przedsiębiorstwa do 1,5 proc. wartości dodanej przedsiębiorstwa, w przypadku przedsiębiorstw, w których intensywność pomocy w wysokości 75 proc. jest niewystarczająca do zapewnienia odpowiedniej ochrony przed ryzykiem ucieczki emisji;
3) wprowadzenie dodatkowych obowiązków dla wnioskodawców, związanych z działaniem na rzecz zmniejszania emisyjności prowadzonej działalności;
4) zmiana listy sektorów i podsektorów energochłonnych uprawnionych do otrzymania rekompensat
5) objęcie wsparciem całości zużycia energii elektrycznej, niezależnie od źródła jej pochodzenia. (zgodnie z wytycznymi obowiązującymi do 2020 r. autoprodukcja była wyłączona z możliwości wliczania jej do wyliczenia rekompensat);
6) przewidzenie wyliczenia wskaźnika emisji dwutlenku węgla (CO2) (Ct) (potrzebnego do wyliczenia wysokości rekompensaty) opartego na zasadach rynkowych.
Dodatkowo planowana jest aktualizacja limitów wydatkowych. Zakłada ona, że 25 proc. środków sprzedanych w drodze aukcji uprawnień do emisji ma zostać przekazanych do Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji.
„Z uwagi na przyjęcie podczas grudniowej Rady w 2020 r. nowego celu 55 proc. (zwiększenie z 40 proc.) oraz skokowego wzrostu cen uprawnień (z 21,01 euro przyjętego na potrzeby wyliczenia dochodów oraz wydatków na rekompensaty w 2019 r. do 61 euro w dniu 3 września 2021 r.) istnieje konieczność zaktualizowania limitu wydatków przeznaczonych na rekompensaty” – czytamy także.
(ISBnews)
